Albert svindlaði mér niður í snittur.

Pabbi minn var nú ekkert sérstaklega mikið fyrir fótbolta, þannig að ég fór oft einn á landsleiki með strákunum úr hverfinu. Og ég man eftir Alberti, hann var áberandi og vinalegur. Eitt skiptið sem ég var einn á landsleik var leikhlé og þá var heiðurskaffi niðri og allir þeir mikilvægu fengu að fara niður. Mig langaði náttúrulega að komast í návígi við hetjurnar mínar. Og þegar ég sá Albert koma þá hljóp ég til hanns og sagði, viltu vera pabbi minn, viltu vera pabbi minn. Hann sagði af hverju ? Hvar er pabbi þinn. Ég kom einn á leikinn. Sagði ég. Ok sagði hann komdu þá. Og þegar við löbbuðum niður sagði hann, þessi litli er með mér. Og ég fékk fínar kökur á þessum landsleik. Albert var fínn kall. Og ef ég man rétt, með dálitla ýstru og með vindil.

Stytta af Alberti rís á næsta ári

Athugasemdir

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 4.1.2009 kl. 00:36]

Hugnæm saga

[Jónas Rafnar Ingason, 4.1.2009 kl. 01:30]

Góður karl hann Albert. Þegar ég var svona 10-12 ára, átti hann stundum erindi nálægt þar sem við strákarnir vorum að spila fótbolta á túni upp í Efra-Breiðholti. Með vindil og ýstru eins og Vilhjálmur nefndi kom hann ávalt til að heilsa okkur og stappa í okkur stálinu. Ég hef góðar minningar af manninum Alberti Guðmundssyni.

[Villi Asgeirsson, 5.1.2009 kl. 10:47]

Ég hitti hann einu sinni, rétt eftir pennastriksmálið. Þá var ég í fjölmiðlanámi. Ég hafði auðvitað lítið álit á honum, því hann var baðaður í neikvæðu ljósi á þessum tíma. Hann náði þó að hrífa mig upp úr skónum, útskýrði sína afstöðu fyrir okkur og mér líkaði afskaplega vel við hann þegar við fórum frá honum.

[Vilhjálmur Árnason, 5.1.2009 kl. 17:49]

Ég man ekki eftir pennastriksmáinu.