Barnalánin eru jafn ólögleg og gengistryggðu lánin.

Lög heimila hvorugt.

Andi laga um vexti og verðtryggingu er algerlega skýr.

Lögin voru samin til þess að það ætti að fara eftir þeim.

Algerlega á ábyrgð þeirra sem veita þau.

Þetta er svo augljóst.

Bankinn hefur lámarks hlutverk í samfélagi..og það er að fara að lögum...

Ef einhver kemur inn í bankann og biður bankann að fara ekki að lögum þá ber bankinn samt ábyrgð.

Bankinn hefur starfsleyfi til að starfa innan viss lagaramma.

Mér er alveg sama hvað foreldrar voru vitlausir. 

Bankinn ber ábyrgð á því að allir þeirra gjörningar séu löglegir.

Það er ekki á ábyrgð lántakenda að gefa út lögleg lán.

Þessvegna eru öll gengistryggð til venjulegra viðskiptavina lán kolólögleg.

 

Arður barnanna fór upp í lán

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 3.11.2009 kl. 20:22]

Í þessu tilfelli eiga foreldrarnir sér enga vörn notuðu börnin sín í augljósum tilgangi til að græða peninga, bankinn hefði aldrei átt að þurfa að taka ákvörðun um þessháttar gjörning.

[Grímur (IP-tala skráð) 3.11.2009 kl. 20:34]

Hjartanlega sammála. Mistakabankinn hennar Birnu braut lög

Það eru því miður engin viðurlög tilgreind við þessu lagbroti og því mun engin mistakastarfsmaður þurfa að axla ábyrgð

Það erum bara við einsog venjulega sem þurfum að borga fyrri þessi mistök

[Blahh (IP-tala skráð) 4.11.2009 kl. 00:29]

Nú er ég áhugasamur um að vita hvernig þú rökstyður það að gengistryggð lán séu ólögleg. Geturðu útskýrt það takk fyrir?

[Júlíus Björnsson, 6.11.2009 kl. 03:54]

Frá upp lána hefur skilningur flestra lána beri að borga til baka minnst jafnmikið og lánað var í upphafi. Þetta er lámarksgrunnforsenda réttarríkisins frá upphafi.

Um hámark þóknunar sem hundraðhluta að upphaflegri lánshæð og  lánstíma og í hve mörgum hlutum er borgað er samningsbundið og mismundi lög gilda um það eftir þjóðríkjum. 

Þegar gull og silfur voru gjaldmiðilli þá þá varð það góður mælikvarði því þetta er málmar sem rýna hægt. 

Þegar lántaki lagði heimili sitt undir þá þótti það góð trygging því húseigandi var lengst af í sögu lána mannkyns sá sem hafði arftengdar tekjur. 30 ára lán ef einn starfsaldur tryggði greiðslu og verð heimilafasteignarinnar er fylgir velferð borgarinnar á 30 ára tímibilum  og rýnar ekki nema í stríð komi til að plága sem veldur mannfæð og minni eftirspurn.

Þess vegna miðast leiðréttingar vaxta en í dag svo sem í USA og UK við við verðlagsþróun á fasteignaverði. Lengst af í ljósi þess að um langtíma lán var að ræða voru þessar leiðréttingar gerðar einu sinni á ári. Og 2% íbúafjölgun mark um stöðleika   Stofnun sem veltir einu húsi á ári hefur eignast um 2 hús til að velta ef Nafnvextir eru um 2%.

Svo komu fram lög um veðbönd t.d. að útborgun skyldi vera 20% til 30% þetta var mælikvarði á greiðslugetu þess sem fékk lánað og ætlað til að halda glóralausum frá þessum lánflokki til að halda áhættu hluta vaxtanna í 0. Öllum hinum til góða.

Þetta gerir það að verkum að sá sem borgar 20% út með lögum á þessi 20% fari húsið á uppboð. Lánastofnun á svo  þann hundraðshluta sem eftir er af leiðréttum miðað við fasteignaverð á sama markaði höfuðstólsláns þegar sá skuldsetti brýtur lánsamning. Ekki var ætlast til að slíkt ætti að gerast ef svo vegna dauða þá voru eftirstöðvar með vöxtum aldrei meiri en upphafi veðhluti bankans eða 80%.  Nú er verðfall á sama fasteigna markaði afar sjalgæft á sama markaði og lánastofnum sem færi fasteign á uppboði þarf ekki að bíða mörg ár til að verðið fari upp aftur í þessum undantekningar til fellum. 

Þessi lána flokkur kallast Mortgage þar afleiðandi og er vísir index [halli milli viðmiðunartalan milli leiðréttinga: index numbers]  stöðugt hægt vaxandi á 30% árum.

Þetta er forsendur fyrir 80%-100% lánum almennings allra landa.

Hin lánin kallast áhættu og þá er veðið háð veðri og væntingum og herstyrk markaðar. þar er áhætta oft umtals verð og því mikið hærri heildarvextir. lánstími oftast minni en ár. bólga infation kallast sveifla upp [og niður] miðað við fasteignaverð ferilinn eða gruninn.

Þegar sparifé brann upp nægði að verðtryggja það. Annað hvort miðað við fasteignavísitölu móti langtíma lánum eða bólguvísitölu vegna skammtíma lána.

Hinsvegar voru maðkar í mysunni þegar bólguvísitala var tekin upp með lögum sem skyldu verðtryggingar leiðrétting á öll lán.

Þar einungis 20 til 0% lána almennings tengja bólguvístölu. Þetta var sagt að skipti ekki máli því bólgu vísitalan myndi aldrei á ársgrundvelli fara langt upp fyrir fasteignavístöluna. Þetta átti að vera einföldum og virka þannig ef neysluverð hækkaði vegna innanlandseftirspurnar í kjölfar kauphækanna þá myndu fasteigna lánin á þennan hátt draga úr eftirspurninni.

Þetta er alls ekki eðlileg einokun og Ísland var eina landið í heimum sem tók þennan pól í hæðina.

Mexíkó og Tyrkland er líka tvö ríki hliðstætt afbrigðileg  en not launavísitölu til veðverðtrygginga heimilisfasteign. Þá hækka vextir ekki á mánuð nema laun hækka fyrst.

Þegar menn gera eins og allir hinir miða heimilisfasteignaverðþróun miðað við lánin sem eru með veð í þeim.  Þá hækkar fasteignaverð ef laun hækka þá hækka vextir á fasteigna lánum og eftirspurn eftir neyslu minnkar. Bólga minnkar. Ef bólga vex þá lækka vextir á fasteignalánum. Þessi áhrif eða samspil eru það sem tryggir evru upptöku og eru í samræmi við anda laganna að mati skynsamra svo í UK og USA.

Ef Íslenska einokun er lögleg miðað við eignaréttarákvæði stjórnarskrár  og réttlætanleg þá er það þeirra sem gefa skít USA og flest ríki EU ef ekki öll og vilja nú fara Tyrknesku leiðina að útskýra löghæfi þessara forsendulausu ósambærilegu gengistryggingar sem hinir þröngsýnu spekingar á Íslandi hafi hamrað í almenning að séu í samræmi við heilbrigða skynsemi.

Orðið verðtrygging er ekki skilgreint með lögum á Íslandi. Í alþjóða samfélaginu er lán tryggð miðað við veð sem tryggingu.

Þess vegna getur erlendur banki boðið upp á fasteignaveðverðstryggingu,

bólguveðsverðstryggingu eða gengisveðverðtryggingu  eða launaverðtryggingu eða gullverðsveðtryggingu. Það dettur engum banka í hug að lána óveðverðtryggt. Háir vextir á skammtíma lánum og vanskila skrá eru trygging.

Ef almenningur ætti að velja hvernig veðverðtrygginu  hann vildi láta lána sér til heimilfasteignakaupa.

Þá velur hann að sjálfsögðu fasteignveðstryggingu ef hann er skilví og heiðarlegur eins og annarstaðar í heiminum.

Þegar Glitnitir  fór að bjóða gengistryggingar til húsakaupa þá fjármagnaði hann sig ekki með afborgun eldri fasteigna lána eða innláns fé Íslendinga [það fór allt í að kaupa gjaldeyri til útflutnings ] heldur fékk hann lánað í ASÍU t.d. þegar USA og EU voru að loka á hann.

Ef þetta fólk sem tók gengislánin hefði staðið til boða eðlilega verðtryggð fasteignalán þá hefði það aldrei gert þessi mistök.

Hér vantar nefnilega grunn vísinn eftir einokun bólgu. 

[Vilhjálmur Árnason, 7.11.2009 kl. 02:33]

Grímur (IP-tala skráð) 3.11.2009 kl. 20:34

Svarið er að finna í lögum frá 2001 nr 38 um vexti og verðtryggingu.

Þau lög eru skýrari en gull.

Þessi færsla ætti að vera nægur rökstuðningur fyrir þig.

http://vilhjalmurarnason.blog.is/blog/vilhjalmurarnason/entry/898746/#comments