Peningamálastefna.

Athugið að sú peningamálstefna og bankar sem voru það umhverfi sem fjármálarisar urðu til í, er lítið breytt.
Seðlabanki telur verðbólgu vera smurningu fyrir hagkerfið, á meðan almenni launamaðurinn hleypur á eftir vöxtunum.
Sú peningamálastefna sem Ingibjörg Sólrún boðar er sú sama og Jón Ásgeir boðaði. Af hverju ætli það sé.
Í báðum tilfellum er verið að fyrra sig ábyrgð. Í báðum tilfellum er farið framm á frelsi á kosnað samborgara sinna.
Hrun gjaldmiðils er ekki tilviljun. Gjaldmiðlar hrynja ekki nema fyrir ónýta hagstjórn. Það er algjörlega klárt.
Og í einfaldleika sínum er það eigingirni. Sem veldur. Ekki þjóðarstolt eða þrjóska.
Frelsi fyrir stórfyritæki og fjármagnseigendur til að svína á borgurunum og ræna þá öllu sem þeir eiga.
Og nota meira að segja hugmyndafræði til að villa um fyrir þeim um ágæti sitt.
Það er auðveldlega hægt að gera þessa krónu eins trausta og gull.
Það sem þarf er skýrt mörkuð stefna um grundvallarviðmið og verkefni.
Raunveruleg vermæti eru nauðsynleg í þessu samhengi.
Þó að mestu verðmæti þessa lífs séu fólkið.
Þá verður gjaldmiðill þessa fólks að vera óhultur fyrir stjórnmálamönnum. Og bönkum.Og ef Jón Ásgeirarar hafa aðgang að bönkunum þá er gjaldmiðill okkar í stór hættu.
Og þegar ferlið er gengi þetta langt er best að hrópa. Krónan er ónýt,krónan er ónýt.
Þetta heitir að taka ekki ábyrgð. Á eigin gjörðum.

Peningamálastefna framtíðarinnar er fyrir þig.

Jón Ásgeir tekur dóma nærri sér